Koncepcja i scenografia: Eryk Makohon

Choreografia: Eryk Makohon, Agnieszka Bednarz-Tyran, Yelyzaveta Tereshonok

Dramaturgia: Daria Kubisiak

Muzyka: Piotr Peszat

Wideo: Grzesiek Mart

Performans: Agnieszka Bednarz-Tyran, Yelyzaveta Tereshonok

Światło: Michał Wawrzyniak

Współpraca scenograficzna: Piotr Karp

Identyfikacja graficzna: Weronika Wawryk

Koordynacja i produkcja: Paweł Łyskawa, Izabela Zawadzka

Premiera: 30 grudnia 2023, Teatr Groteska

Kompleks Ofelii, efekt Lady Makbet, tragedia Julii. Kobiecym bohaterkom Szekspira często przypisuje się obłęd i niestabilność. Popularność kobiecego szaleństwa sięga daleko poza dzieło Szekspira i staje się doświadczeniem z ciekawością analizowanym przez kolejnych twórców. W spektaklu próbujemy wyobrazić sobie kontekst doświadczenia “szalonych” bohaterek. Obłęd staje się dla nas fascynującym obrazem, a i nierzadko poszukujemy w nim strategii emancypacyjnych. Często jednak bohaterki te działają w pojedynkę. A co, gdyby dokonać przemieszczeń i za pomocą ruchu spotkać je w jednej przestrzeni?

 

Szekspirie to taneczny kolaż alternatywnych wyobrażeń na temat bohaterek z tragedii Szekspira i ich współistnienia. Tancerki Krakowskiego Teatru Tańca tworzą ruchowe interpretacje zdezorganizowanych myśli Ofelii, Lady Makbet i Julii, odkrywając nieznane obszary postaci literackich i nas samych.

Punktem wyjścia w tworzeniu spektaklu stały się obiekty, które razem z wizualizacjami i ciałami performerek budują architekturę przestrzeni, tej scenicznej i tej wyobrażonej. Czy przywołując Ofelię, Lady Makbet i Julię jesteśmy w stanie wskazać architekturę ich pokoi? A co, gdyby rzeczywiście pojawić się z wizytą u Julii w Weronie? A co, jeżeli bohaterki naprawdę chciałyby przyjść w odwiedziny do Lady Makbet? W jakim wnętrzu by je przyjęła? Na czym ugościła?

 

Oprócz architektury miejsc interesuje nas zagadnienie architektury ciała. Czy rozpad psychologiczny można przedstawić w formie dekompozycji fragmentów ciała? Czy dłoń Julii ocaliłaby Lady Makbet przed obłędem? Czy defragmentaryzacja ciał tych trzech bohaterek może wydarzyć się na scenie jako projekt emancypacyjny?