Recenzje:
choreografia: Ayrin Ersöz
muzyka: Sergej Maingardt
wideo: Grzegorz Mart
występują: Pamela Bosak, Magdalena Skowron, Paweł Łyskawa, Eryk Makohon, Mateusz Ulczok
producenci: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca, Instytut Muzyki i Tańca
Spektakl powstał dzięki współpracy artystów z trzech państw: Ayrin Ersöz (Turcja) przygotowała choreografię, tańczą Paweł Łyskawa, Eryk Makohon (liderzy Krakowskiego Teatru Tańca) oraz tancerze związani z Teatrem – Pamela Bosak, Magdalena Skowron i Mateusz Ulczok, muzykę skomponował Sergej Maingardt (Niemcy), a materiały wideo dla spektaklu stworzył Grzegorz Mart (Polska). Dotykając tematu kryzysu związanego z uchodźcami, artyści zadają pytanie: dlaczego dotąd nie nauczyliśmy się wprowadzania Innych w nasz świat?
Spektakl jest współorganizowany przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2019, a jego premiera odbywa się w ramach projektu Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń – autorskiego programu prezentacji tańca współczesnego, realizowanego przez Cricotekę od 2018 roku.
Problem wkraczania Innych w obce społeczeństwa rezonuje z historią i jest niezmiennie aktualny. The Entrance eksploruje pytanie o tę aktualność, angażując artystów z trzech państw: Polski, Turcji i Niemiec, a więc ukazując spojrzenia na ten sam temat z trzech różnych perspektyw – różnych, bo osadzonych w całkowicie odmiennych kontekstach społecznych, ekonomicznych, gospodarczych, politycznych i kulturowych. W The Entrance twórcy stawiają sobie za cel przeistoczenie humanitarnej troski w artystyczną formę, która rzuci światło na – często nie wyrażane jawnie – uprzedzenia dotyczące uchodźców.
Wstrzymując się od jakiejkolwiek formy reprezentacji, spektakl skupia się na NADZIEI, która motywuje do podjęcia wyczerpującej i niebezpiecznej podróży, kończącej się w wielu przypadkach tragicznie. Ta niczym niepohamowana, bezgraniczna NADZIEJA jest prawie niemożliwa do wytropienia w wysoko zindustrializowanym i zmodernizowanym życiu Zachodu. Rozumianą w ten sposób NADZIEJĘ odnaleźć można jedynie w liminalności tańczących ciał, w ich ogromnym pragnieniu tańca poddającym je ciągłym stanom wejścia i wyjścia z wiodącej choreograficznej struktury. Jak powiedział kiedyś Walter Benjamin – „nadzieja jest nam dana w imię pozbawionych nadziei”.
The Entrance
