Follow us!

Zapraszamy na wieczór z Młodymi kreatorami wrażeń - Adeptami Krakowskiego Teatru Tańca.

Nerwowe Komórki

Głównym założeniem procesu twórczego było stworzenie zadań ruchowych, które umożliwią obserwację emocji, relacji oraz zmieniających się intencji wśród tańczących ciał. Powyższe zadania doprowadziły do stworzenia choreografii inspirowanej układem nerwowym. Zasady funkcjonowania tego systemu stały się inspiracją do budowania relacji oraz ruchu w całym projekcie. Wyzwaniem towarzyszącym podczas finalnej realizacji jest „wydostanie się” (cokolwiek oznacza to dla każdej osoby uczestniczącej) z ograniczającej partytury ruchowej poprzez własną ekspresję cielesną. Tancerki, realizując projekt, doprowadzają się do stanu gotowości, który determinuje szybkie podejmowanie decyzji. W stale zmieniających się konfiguracjach taneczno-ruchowych, możliwe staje się nieustanne reinterpretowanie choreografii za każdym razem na nowo, szukając przy tym spontaniczności i naturalnych odruchów.

Taniec: Renata Bobel, Anna Grabara, Martyna Mazurek, Agnieszka Podolecka, Aniela Pramik, Julita Przybycińska, Matylda Stolarczyk, Magda Targosz, Elisaveta Tereshonok, Liliana Wrońska

Muzyka: || | |

Choreografia – Agata Jędrzejczak

Dziesięć uczuć

Punktem wyjścia w pracy nad spektaklem była sztuka Iwana Wyrypajewa pt. „Taniec Delhi”. Po wstępnej analizie tekstu tancerki zaczęły koncentrować się na wybranym przez siebie lub narzuconym z góry wątku, zagadnieniu, temacie, które ostatecznie zyskały wspólny mianownik. Nieadekwatność emocji do sytuacji, brak odpowiednich środków/narzędzi do wyrażenia uczuć, współodczuwanie, wypaczenia emocjonalne, emocjonalny patos skontrastowany z wewnętrzną pustką, wystudiowane reakcje, wyreżyserowane gesty… to materiał nad którymi pracowali tancerze, wykorzystując improwizację, studium przypadku i inne, także wymyślone przez siebie, metody. Spektakl jest ograniczoną w czasie próbą, zakłada otwartość na dalsze poszukiwania i nowe interpretacje tematu.

Koncepcja: Paweł Łyskawa

Ruch i wykonanie: Adeptki Krakowskiego Teatru Tańca: Renata Bobel, Anna Grabara, Martyna Mazurek, Agnieszka Podolecka, Aniela Pramik, Julita Przybycińska, Matylda Stolarczyk, Magda Targosz, Yelyzaveta Tereshonok, Liliana Wrońska

Subtelna energia promieniująca

Inspiracją do projektu jest relacja ciała ze światłem oraz pytanie czy ciało jest ciemne w środku. Promienie świetlne przenikają przez tkanki, szczególnie skórę i powięź, docierając w głąb ciała. Podobnie jak światło słoneczne w wodzie, promieniowanie UV, widzialne i podczerwone może być częściowo odbijane od zewnętrznej powierzchni skóry i oczu, a wnikając w tkankę, rozpraszane w różnych kierunkach (w tym do tyłu) przez mikroskopijne cząsteczki i struktury, takie jak włókna. Widzialne spektrum światła jest silnie pochłaniane przez pigmenty i krew. Te jakości, stanowiące reakcję światła ze skórą – wchłanianie, odbijanie, przesyłanie i rozpraszanie stają się inspiracją do tworzenia struktur ruchowych.

W projekcie będziemy eksplorować wpływ światła na ciało, reakcje które zachodzą pod jego wpływem. Odniesiemy się do naturalnych zachowań człowieka wobec światła, poszukiwania ciepła. W tym kontekście lekcja anatomii wybrzmiewa przede wszystkim jako sposób w jaki ciało reaguje z otaczającym je środowiskiem, od którego jest zależne i jak struktury wewnętrzne zostają poruszone w takiej interakcji. W Tybetańskiej koncepcji Światła, zjawisko to jest umieszczone zarówno w początkach świata (jako promień biały i czarny) jak i odpowiada procesom życiowym. Różne kolory promieni świetlnych odpowiadają nie tylko za emocje, ale także części ciała. I tak – światło niebieskie mieści się między oczami i jest właściwe dla jam i otworów ciała, światło zielone odpowiedzialne za oddech zlokalizowane jest o odległość dłoni pod pępkiem. Światło żółte, to układ motoryczny, zlokalizowane jest w sercu, a światło czerwone umiejscowione jest w gardle i korelowane z ciepłotą ciała. Światło białe, to płyny ustrojowe i jego miejscem jest pępek. Współczesna nauka potwierdza, że nasze ciała nie tylko absorbują światło, ale również je produkują, w ilościach których nie rozpoznaje ludzkie oko – dosłownie błyszczymy.

Choreografia: Magda Niedzielska i zespół

Wykonanie: Adrian Makuc, Joanna Bochnak, Wojciech Sordyl, Anna Kłosowska, Sylwia Urzyńska, Karolina Dębowska, Agata Zych, Joanna Marzec, Julia Kalęba, Katarzyna Morek

Muzyka: Özgür Ede